آزمانک

(آزمانک,, دَپ بوج،، )

ابراھیم جویر،، رجانک,, مراد ساھر"

زندمان ءِ بے رحمیں جنتر ءِ ھیرت ھیرت دُرشگ، بیگاہ ءِ مہربانیں پراھگ ءَ کراچی ءِ بزنس باغ ءِ سَیل، آ ھم بہار ءِ موسم ءَ زندمان ءِ سرا مردم ءِ ایمان تازہ بیت-

تمامیں روچ ءَ پہ چینک ءِ چنگ ءَ بانزل جنان ءَ چہ زمین ءَ دیر تچان ءَ تھر تھریں ڈولداریں مُرگ، دیر دیریں درچکانی سر ءَ شپدْرنگ بنت- شپ ءِ چاریں پاساں ھر یکّے ءَ جاھے نہ جاھے یک شاھے ءِ سرا ٹالے ءِ سرا تاکانی تھا پہ آرام کنگ ءَ جاگاہ رسیت پہ ابیتکیں زمین ءَ چہ درد ءَ پُرّیں اے آخری ساھت ھم چینقدار پُر اثر انت-چوکہ کسے پُر دردیں کسّہ یے ءِ وانگ وانگ ھما تاک ءَ پِر بہ لیٹین اَنت-

برنس باغ ءِ شمال ءِ نیمگ ءِ دروازگ ءَ چیں دیم پہ مغرب ءَ چِہل گام ءَ دراجیں فٹ پاتھ ءِ سرا بے دواریں پنڈوکانی لہتیں ٹولی ھمدا نشتگ ءُ وپتگ انت، ھمے فٹ پاتھ مغربی کنڈ ءَ پِر ترّیت چہل گام ءِ کساس ءَ زرباری نیمگ ءَ رؤت-

سندہ مسلم کالج ءِ دروازگ ءِ کش ءَ چیں کمّک رودرآتک ءَ پِر ترّیت ءُ نزیک ءَ یک نوک اڑ بیتگیں مسیتے ءِ پیش جاہ ءَ روُت ءُ کٹّیت-دیم ءَ پنچ تبکّی ماڑیانی سئے قطار بے توار ءَ یک ءُ دگری ءَ دیم پہ دیم اوشتاتگ ءُ دومی نیمگا گوں میکلو روڈ ءَ ڈکّتِک انت-اے ماڑیانی تھا وَ پیسرا دگہ مردم نشتگ اتنت- بلے پاکستان ءِ جوڑبیگ ءَ رند آ درست ھندوستان ءَ شت انت ءُ چہ ہندستان ءَ ھمے وڑا دگہ لہتیں خدا ءِ بندہ چیزے پہ زور گلّینگ ءُ چیزے پہ وتی رضا ءَ آتکگ ءُ ھمے ماڑیانی تھا جہہ منند بیت انت- لاء کالج ءِ برابر ءِ مسیت ھم ھمے ایماندارانی بندگی ءِ جذبہ ءِ آسر ات- چد ءُ پیش ھمے جاہ ءَ بزنس باغ ءِ پلّانی نوک رُودینگ ءِ جاگہ ات-

گوستگیں رمضان ءِ ماہ ءَ بھار ءِ موسم ات-اے برکتی ماہ ءِ گڈّی روچاں یک بیگاھے ءَ بزنس باغ ءِ سَیل ءَ رند ھنچوش کہ ڈنّ ءَ در آتکاں دیم ءِ فٹ پاتھ ءِ سر ئےِ پنڈوکانی ھشت یا دہ سال ءِ کودکیں چُکّے بڈّ ڈنّ ءَ ھُشک ءُ ھیران، چِلّ ءَ مین، چہ سرین ءَ بگر داں کونڈاں راڑ راڑیں شلوار ءُ آ ھم چہ لِچّ ءَ مین-ھمے بیگاہ ءِ وابناکیں چاگرد ءَ وتی لنگ ءُ لوچیں سیادے ءَ را کہ دار ءِ گاڑی یے ءِ تھا ات تیلانک دیان ءَ روگ ءَ ات-گاڑی ءِ تہہ ءِ لاچارءِ، دل ءَ مان پتاؤکیں پریات مرچی ھم منی گوشاں آیگ ءَ انت- "من شُدیگ ءُ لاچاراں... بابا بِدئے اللہ ءِ نام ءَ...... من شدیگ ءُ لاچاراں.. بابا -،،

مغربی کنڈ ءَ پِر تَر اِت ءُ ھنچوش کہ پنچ، دہ گام شتاں دیم ءِ ماڑیانی دیندار ءُ سیریں لوگے ءِ یک شر پوشاک ءُ پھک ءُ پلگاریں دوزدہ، چاردہ سال ءِ رحم دلیں بچکّے ءَ دوھیں دستاں الکاپی ءَ سرپُوش کتگیں ورگاں گوں من دیست-منی نِزّ ءَ ھمے ورگ نیک بھتیں روچگ داران ءَ دیگی اتنت- بلےدپ بوج ءِ وھد گوْستگ ات ءُ نمازی چہ مسیت ءَ در آیگی اتنت روگ روگ ءَ بچک ورگانی پجّی ءَ ھمے لاچاریں فقیر ءِ کرّ ءَ آتک ءُ اوشتات- غریبیں بچک ءَ کہ لاچاریں فقیر ءِ امبراہ ات وتی دوئیں دست شھاردات انت-،، شر پوشاکیں بچک ءَ گُشت-,, چُوناں! رزان ءَ بدئےترا ورگ دیاں-،، رزان ءِ نام ءِ اشکنگ ءَ گوں گاڑی ئی، ھمودا یلہ کت ءُ بچک پُشت ءَ واتر بیت-آچہ گل ءَ تچان ءَ روگ ءَ ات پاد ءِ پینزئی مگون ءَ لگّان اتنت-گشئے زانا چو مُرگ ءَ بال کنان ات-لاچاریں فقیر ءِ پریات بند بیت انت-

اناگاہ ءَ چہ دیما کسے ءَ زور ءَ کوکار کت "طُفیل او طُفیل دپ بوج ءِ ورگاں مسلمانیں فقیرے ءَ بدئے بدبھت،، طفیل ءِ مسلمانیں پت ءَ چہ مسیت ءَ نماز ونتگ ات ءُ ڈنّ درآیگ ءَ ات ءُ نیں دیم پہ لوگ ءِ روگ ءَ آئی ءَ طفیل ءَ را ھمے گرانیں گناہ ءَ گپت-

کمک دیر یک پیرزالیں مسلمانیں فقیرے اوشتاتگ ات-آئی ءَ وتا حقدار پھم ات ءُ دلجمی ءَ کنزان کنزان ءَ نزیک ءَ آتک چہ اودا ھما فقیر ءِ بچک ءَ رزان دست ءَ ات ءُ تچان ءَ پیداک ات- ھمینچک ءَ طفیل ءِ پت تیز تیز ءَ ھما جاگہ ءَ آتک ءُ رست ءُ چہ طفیل ءِ دست ءَ ورگ ئی چانپت انت ءُ ھمودا درستیں ورگ مسلمانیں پیر زالیں فقیر ءِ کچکول ءَ مان ئی کت انت-لاچاریں فقیر ءِ بچک ءَ وتی ھُورکیں رزان آئی ءِ دیما شھار دات-,, واجہ کمّک ورگ منا ھم بدئے-،، ءُ پادانی دیما کہ لاچار کپتگ ات آئی ءَ پریات کت-,, اے شدیگ ءُ لاچار انت- بابا! چیزکے بدئے پہ اللہ ءِ نام ءَ-،، طفیل ءُ طفیل ءِ پت وَ شُت انت- آیاں کہ پُشت پِرکت پیر زالیں مسلمانیں فقیر ءَ کچکول ءِ تھا دست مان کت- کمّکے بٹّ ھنسگے ءِ کدّ ءَ نارُشت، قیمہ ءِ ٹکی یے ءُ یک لڈّوے-اے درستانی نیم ئی فقیر ءِ بچک ءِ رزان ءَ مان کت انت ءُ وتی دست ئی بچک ءِ سرا ایر مرز ات ءُ وتی راہ ءَ شُت-

ھمے انسانی درد ءِ مارگ ءَ منا سک اثر کت-من بازگل بیتاں- انسانیت ءِ ھمے جذبہ ءَ منا کیف ءُ ملارے دات ءُ ملور ءُ گیمرتگیں زند ءَ یک برے پدا بھار ءِ نوکیں پوشاک پوشِت ءُ منی دیما آتک ءُ اوشتات!